مـا در این وادی قبول ابتلا خواهیم کـرد         کربلا را عالَم « قالوا بلی» خواهیم کرد

وادی لَم یَزرَعی را از صفای جوی خون         گلشن شاداب وپر ذوق و صفا خواهیم کرد

بر سـرعهدیم و پیمـانِ الستِ خویـشتـن           موبه مو آن عهدو پیمان را وفا خواهیم کرد

نقدجان در کف خریداریم بر کالای غم           ما درین بـازار، سودا با خدا خواهیم کرد

ما زیُمن خون هفـتاد و دو قـربانیّ دیـن           این منای عشق رارشک منا خواهیم کرد

از جلای خون شـفاف گلـوی خـویشتن           طـف را آئـیـنـۀ باطـن نـمـا خواهـیم کرد

کی سر ذلت فرود آریم در پـیش کسی           سرفرازان سر فراز نیزه ها خواهیم کرد

نـوح طوفـان بلایـم، ناخـدایـی زخم دار          جان به کـشتیّ نجات خود فدا خواهیم کرد

کاخ نوبنیاد قرآن را که ویران کرده اند           ما بـه خون خویشتن ازنو بنا خواهیم کرد

کشته میگردم که قرآن وشریعت زنده باد           مرگ را با زندگی بیع وشرا خواهیم کرد

آن چنان شیرازه ای با رشته جانها زده           تا ابـد ایـمـن ز آسیب و بـلا خـواهیم کرد

کـو سلیمـان؟ تـا تمـاشای سلـیمانی کنـد           دیو را انگشت وانگشتر عطا خواهیم کرد

ناز بالش درخور شان سرشوریده نیست           بالش از خاکستر مطبخ سرا خواهیم کرد

خیمه ای که تارو پودش هست ازگیسوی حور           طعمه غارت،به دست شعله هاخوهیم کرد

با هزاران سرفرازی، سرفراز از نیزه ها           رو به سوی بـارگاه کـبـریـا خواهـیم کرد

بـا سـر ببریده در کاخ یزیـد مـی گسار           یادی ازیحیی و آن طشت طلا خواهیم کرد

دست پاک ما نگیرد، دست ناپاکان به دست           ما حساب پاک و ناپاکان، سوا خواهیم کرد

از جـفـای آشـنـای بـدتـراز بیگـانـگـان           آشـنـایی بـا هـمـه بـی آشـنـا خواهیـم کرد

چرخ اگرامروز برکامم نگردد باک نیست           باش تا فردا که گردون زیرپا خواهیم کرد

سلطـنت بر مـردم دنـیـا نـدارد ارزشی           حکمــرانی بر قلوب ماسواخواهیـــم کرد

ما زدنـیای شما و هرچه باشـد اندر آن           اخـتـیــار یک کفـن از بوریا خواهیم کرد

حالیا با ترک تـاج و تخت و ملک مستعار           شهریاران را در این درگه، گدا خواهیم کرد